Severim seni pembe etek

Dün twitterda da söylediğim gibi;

güne malak gibi başladıysanız, yürüyecek enerjiniz bile yoksa PEMBE giyin, direk canlanıyosunuz, valla :)

Renklerin ruhumuzu her yönde etkilediğine sonsuz inananlardanım ben!

ve ne zaman pembe giysem o günüm keyifli geçer.

Ama ilginç bir şekilde bu eteğimi ne zaman giydiysem hep bir aksilik, hep bir telaş, bir koşturmaca içinde oluyorum ve geniş geniş fotograf çekimi yapacak zaman ayıramıyorum!

Pili mi pile mi hala kelime olarak karar veremediğim şey her neysen, bu eteği en güzel yapan parametrelerden ikincisisin, önce rengin tabiki!

Çok özenli olmadı bu fotograflar biliyorum, benim de içime sinmiyor, ama hava her an kararmak üzere, daha eve gidip yapılacak yemekler var, blog post bekler, yorumlarınızsa benim en kıymetlilerim. O yüzden ne yapıp edip 3-5 çektik bişiler :)

Dün için anlatacak pek bir şey yok aslında(postu bugün yazıyorum)

Günün en anlamlı şeyi: Sarma!

Hö? dediğinizi duyar gibiyim, ne alaka pembe etek ve sarma?

Dün günlerden çarşambaydı ve geleneksel sarma günüydü.

Şimdi gözlerinizin önünde haftasonundan oturmuş üşenmemiş elleriyle tek tek kalem gibi incecik sarmaları hazırlayıp dondurucuya atmış bir minikkuş hayal edin,

şimdi çıkın ordan, bu kadar hayal yeterli.

Çarşamba günleri evimin yakınlarında kurulan bir sosyete pazarı var. Kendisi sarma konusunda bile imdadıma yetişiyor. çok yönlü, çok fonksiyonlu bi pazar bizimkisi.

Bir annemin sarması, bir de bu! Başka kimsenin yaptığını beğenmedim şimdiye kadar.

Yerken damagınızda hissettiğiniz o ekşilik var ya, anlatırken bile agzımı sulandıran,

işte onu doyasıya yaşıyor ve tazecik yumuşacık asma yapragıyla yapılmış bu kıymetlileri löp löp götürüyorsunuz mideye :)

Yolunuz Ankara'ya düşerse mutlaka Çayyolu sosyete pazarına ugrayın ve sarmacıya benden selam edin ;)

dipnot: şu yaptıgım tanıtımlardan komisyon alıyor olsaydım sanırım yeme-içme-giyim konusunda bütün hayatım bedavaya gelebilirdi :)

Yeterince ağzınızı sulandırdıysam şimdi kolyemden bahsetmek istiyorum :)

taa üniversite 1. sınıfta iken yapmıştım bu kolyemi. 

Saatlerce incik boncukçuda vakit geçirip dükkanın yarısını satın aldıktan sonra artık boncuğa doymuş olan minikkuşun bütün hevesi kaçmıştır. Eline geçen boncugu zincire yerleştirip böyle bişi yapar. ama sonuç onu çok mutlu eder. yıllardır da bıkmadan takar onu ^.^

Güzel olmuş mu sizce de?

E bu eteği giyip deli danalar gibi dönme faslından geçmeden olmazdı diimi :)

Bu arada bu yeleğim de yıllar önce aldığım ama hala ilk günkü kadar taş gibi olan parçalarımdan. Canımdır o benim, en hayat kurtarıcı aksesuarlarımdandır, severim onu ♥

Son bir geleneksek zıplama pozu da verelim ve gidelim gaffır :)

dipnot: yokuş aşağı zıpladıgım ve topuklu giydigim icin çok başarılı olmadı bu seferki.

olduuu, iyi günleeer :)