2016/04/06

Build A Bear Workshop


Hiç unutmam, ananemlerin köy evindeyiz. Nerdeyse her tatilde soluğu orda alıyorum, çünkü o evi ve teyzemle vakit geçirmeyi çok seviyorum. Teyzem tabi o zamanlar lisede filan, yani küçük teyze:)
Her gün ayrı bir aktivite yapıyoruz onunla. Bir gün şekilli kurabiyeler yapıyoruz, bir başka gün sarma yapıyoruz (evet benim dünyam yaklaşık olarak 3 yaşımdan beri yeme-içme üzerine kurulu:P).
Teyzem çok da hamarat. Sadece pasta börek değil, dikiş nakış konusunda da eline kimse su dökemiyo. Bir gün bana "bugün de bez bebek yapalım mı sana?" diyo. Ne kadar da cevabı belli bir soru:) Ben "hayır!" diye yapıştırıyorum tabi cevabı. Şaka şaka :P
5 yıllık gözlerim faltaşı gibi açılıyo, "içini nasıl doldurcaz peki?" :)

Sonra teyzem, evdeki parça kumaşları kesip biçip bişeyler hazırlıyo, kalın ipleri birbirine dolayıp saç yapıyo. Sonra bana poşeti gösteriyo ve "hadi şimdi içine elyafı da sen doldur" diyo. Benim gözler yine faltaşı:P Zaten o yaşlar her şeye şaşırma, her halta heycanlanma yaşları. Üstümde acaip bi sorumluluk, sanki ameliyat yapacam da ya hastanın içinde makas unutursam endişesi.
Tamam diyip dolduruyorum bez bebeğin içini. Elimin de ayarı yokmuş demek ki o zamanlardan beri, tombalak bişey çıkıyo ortaya, kolu bacağı küp gibi:)

O oyuncak şimdi nerde desen bilmiyorum, ama çocukluğumun en hayalgücü yüksek ve evcilikli zamanlarında o bez bebeğim hep yanımdaydı, onu biliyorum.

2016/04/02

Ankara'da çocukla nereye gidilir: Harikalar Diyarı


Çocuk gözünden dünyaya bakmak bambaşka bir şey, bugün bir kez daha anladım bunu.

Senin ağaç olarak gördüğün şeyi o "hayalet" olarak görebilir mesela.
Yada senin sadece bir ev olarak gördüğün resme bakarak, o evin içinde sulu boyama yapan çocuklardan, evin bahçesindeki salıncağa kadar her şeyi hayal eder onlar o minnak kafalarında:)