Başlık bulamadım yine.

Meraba sanki 3 yıldır yazmıyomuşum gibi özlediğim bloğum.

Meraba canım okur.

Belki hatırlarsın ben Minikkuş. Ela doğduktan sonra o ünvanını da kaybetmiş ve artık her anlamda miniklikten uzak olan, yalnızca kuş :)

En son yazdığım posta bakıyorum, kızım henüz ne bir yerlere tutunup ayağa kalkabiliyo, ne de kapı gıcırtısına kafasını ve poposunu sallayarak oynayabiliyo. Düşünki neler olmuş görüşmeyeli:)

Aylardır sadece instagramdan fotoğraf paylaşıyor olmam ve hatta onda da çoğu kez Ela'nın fotoğraflarını paylaşıyor olmamdan anlayacağınız üzere, yok efendim fotoğrafları belli bir sıraya göre diz, aman mutlaka cümlelerini özenle seç ve bişeyler anlat, yok tek tek fotoğrafların ışığını rengini ayarla gibi detaylar olmadan instagramda bodoslama fotoğraf paylaşmak çok daha cazip geldi. Açık konuşuyorum senin için de bi mahsuru yoksa sevgili okur :)

Bazılarınızın blogum olduğundan bile haberi yok, bu blogu şu an okuyo. 

Tamam kabul ediyorum. Hiç bir zaman yanında yedek ayakkabı ve elbise taşıyan bir blogger olmadım:) Zaten bu blogu da moda blogu olarak hiç görmedim, göstermedim.

İşte o yüzdendirki, dönüşümün muhteşem olmasını bekleyenler, karşılarında kalınca bir hırkanın içine Fatmagül elbisesi giymiş ve çorapları botunun içinden görünen bi kadınla karşılaşınca çok pis hayal kırıklığına uğrayacak. Hissediyorum :)

Abant'ın güzelliğine, kızımın ne kadar da büyüdüğüne ve büyüdükçe çubuğa taze sarılmış daha büyük bir pamuk şekerine dönüştüğüne odaklanın istiyorum <3

Aylardır her günümü onunla geçiriyor oluşuma, bitmeyen mesailerimden sebep yorgunluğuma ve uykusuzluğuma, onun ağzının kenarından akan bir damla salyanın bile ne kadar iyi geldiğini onu öpüşümden anlayın istiyorum <3

Yanında, yakınında annesi olanların ne kadar şanslı olduklarını bilmelerini ve onları el üstünde tutmalarını istiyorum! ve hiçbir kan bağın olmayan birilerine de canından çok sevdiğin evladını gözün kapalı güvenip bırakabileceğin bir dünyanın mümkün olduğuna inanmak istiyorum!

Hem dünyadaki en kutsal görevi yerine getirip, hem de işe ne zaman döneceğini kara kara düşünen taraf anneler olmasın!, "madem bu canlı bu kadar büyük bir görevi yerine getirdi, biz de ona 2 yıl annelik izni veriyoruz" diyen sistemler olsun istiyorum.

Yaz mevsimi 5 ay olsun, Ankara'ya deniz gelsin, ağaçlar kesilmesin, kızım yeşilin her tonuyla tanışabilsin istiyorum.

İçimden çok şey anlatmak geliyo da, sıkılıp gidersin, eeeeehhh yeter dersin diye çekiniyorum. 

Ben az söyliyim, sen çok anla olur mu? :)

dipnot: hiç o çoraplarla o botlar, o elbiseyle o saçlar, o arkadaki ağaçla o hırka olmuş mu :P

Öperiz, kucaklarız, ilk fırsatta yine geliriz. Valla bak ^.^