Süspüs meselesi

Bugün yolda bi teyze gördüm, hani böyle annane babanne olduğundan yüzde binbeşyüz emin olunabilecek kadar tombik ve patates. Ellerinde market poşetleri, paytak paytak yürüyerek yokuş çıkıyo. Ama burda benim dikkatimi çeken esas şey bu değil. Yaşlı olmasına rağmen bi solukta o yokuşu çıkıyo olması da değil. Bunların hiçbiri değil, bunlar sıradan:P

Koluna, o kadar poşet taşıyacağını bilmesine rağmen, bitane kol çantası geçirmiş. Eteğinin altına giydiği çorabın renginde hem de. Yani herşey düşünülmüş, en ufak detaylarda bile özen var. Belki yeni nesil gibi iki kilo fondöteni boca etmemiş suratına ama o şerit halindeki dudaklarına şöyle bir tur ruj sürmeden de çıkmamış evinden.

Biz markete giderken en salaş en paçoz kıyafetlerimizi seçerken, o hem kendine hem de etrafındakilere duyduğu saygıyı böyle belli etmiş.

Evdeyken en dizi çıkmış pijamayla dolaşıp, gezmeye çıkarken saatlerce ayna karşısında vakit geçirirken biz,

o böyle evde de dışarda da özenli olmayı yaşam felsefesi haline getirmiş.

Geçen sene tonton mu tonton teyzenin biri, hayata bakışımı derinden sarsacak bi kesit sunmuştu bana hayatından.

Yıllar önce vefat etmiş eşi. Çok yakışıklı bi adammış anlattığına göre. E teyzenin de maşallahı var, cami yıkılmış ama mihrap yerinde derler ya, hah işte o hesap. Gözler çakmak gibi.

Bu teyze evin içindeyken de hep düzgün giyimli bi şekilde dolaşır, saçlarını fönler, hiç makyaj yapmasa dahi o meşhur pembe rujunu sürermiş dudaklarına. Eşini sabah bu şekilde işe yolcu eder, akşam da yine aynı parlayan yüzüyle karşılarmış onu. Deymeyin amcanın keyfine yani:)

Sonra bi sabah teyze çok üşenmiş süslenmeye. Üşenmiş dediysem yine grantuvalet giymiş üstünü, saçını başını da düzeltmiş, ama ruj sürmemiş. Amca uyanmış, karısını sarılıp öptükten sonra da ilk işi "Hanım bu ne hal, çok solgun görünüyosun, insan iki ruj sürer dudaklarına, iki allık vurur yanaklarına" demiş. Bunun üstüne teyze çok utanmış, koşa koşa gidip rujunu sürüp gelmiş kocişinin yanına:)

Onlar ermiş muradına <3

ve o gün bugündür de bu teyze rujunu sürmeden asla evinden çıkmamış. Yıllar sonra eşini kaybetmiş, ama o düzeni asla bozmamış, rutininin dışına hiç çıkmamış. 

"Markete bile gitsem rujumu sürer, saçımı tarar öyle çıkarım evden" dedi ^,^

Bir güzellik merkezinde karşılaştım ben bu teyzeyle. Bir insanın kendine bakmasının ne kadar güzel olduğunu anlatma ihtiyacı hissetmiş ki yanıma gelip bunları anlattı bana:) Halbuki o gün, bir Angelina Jolie gibi olmasa da efendi gibi dudak nemlendiricimi sürmüş, saçlarıma da dalga yapmıştım ama, ruj sürmediğim için kafayı takmış demekki bana:)

Dipnot: Yukardaki hikaye ve diyaloglar tamamen teyzeden alıntıdır. 

Evet evet inanmazsınız ama gerçekten de insanlar bir zamanlar birbirleriyle böyle konuşuyomuş. Tiyatro oyunu filan değil yani. Hanımlı beyli, biri karşısındakine bişey söyler, öteki ciddiye alıp dinler ve bundan kendine fayda çıkarmaya çalışırmış. 

Trip atıp surat asmak henüz icad edilmemişmiş o zamanlar.

Buda böyle bi anımdır. Yolda benzer bi teyze görünce aklıma geldi, paylaşiyim dedim:)

Hepinize bol rujlu ve bakımlı günler dilerim bebeklerim. 

Beyler siz de sevgililerinize iyi davranın, evet belki sabah uyanınca saçları bulaşık teli gibi karışık olabilir, evet makyajsız hortlak gibi görünüyo da olabilir, ama özünde iyi bi insan, öyle düşünün, varmayın üstüne:)

Öperim.

Kazak: H&M

Tayt: Çayyolu pazarı

Bot: Zara

Bileklik: Markafoniden

Mekan: Karacasu Yaylası - Bolu